روز میلاد تو وقتی روز مادر می شود

حسّ خوشحالی ما صدها برابر می شود

آن قَدَر روشن تجلّی می کنی ای نور محض

هم مکان هم لامکان از تو مُنّور می شود

دست تقدیر خدا مولاست امّا سرنوشت ؛

آن چنانی که تو می خواهی مُقدّر می شود

تا که جبرائیل از ثِقلَش نریزد بال و پر

مدح تو کوتاه در آیات کوثر می شود

هر کسی در عالم ذَر ، زودتر میثاق بست

با تولّایت ، در این دنیا پیمبر می شود

اشک چشم عاشقانت را اگر جمعش کنند

حوض کوثر می شود ، تقدیم حیدر می شود

هر کسی دیروز می زد طعنه بر بابای تو

نسل بی مقدارش از امروز اَبتر می شود

شهر پیغمبر که جای خود ، ز عطر یاس تو

هفت شهر آسمان ، دارد معطّر می شود

انبیا از درک شأنت می کنند اظهار عجز

در مقامی که پدر خَم نزد دختر می شود

دست هایت را نبی تا بوسه باران می کند

کام او شیرین تر از هر قند و شکّر می شود

هست ردّالشّمس و خلقِ خلق ، کار کوچکش

شیرمردی کز لیاقت با تو همسر می شود

فتح خیبر ، می کند اثبات ، این حرف مرا

کار ناممکن به نام تو مُیسّر می شود

رشته های چادرت را پهن کن ، یاذاالکرم

احتیاج ما دو چندان روز محشر می شود

اشک های ماست غسل توبه ی بعد از گناه

هرکه گریانت شود فوراً مُطهّر می شود

این چه سرّی هست ، حتّی در شب میلاد هم

حال ما با گریه کردن بر تو بهتر می شود

آن همه دیدی مصیبت ، پس چرا در روضه ات

اغلب اوقات حرف از ضربت در می شود ؟

کاش می فهمید آن نامردِ پستِ سنگدل

یاس حتّی از صدای باد پرپر می شود

صورتت نیلی ، تنت مجروح ، بازویت کبود

وارث این دردها اربابِ بی سر می شود