۲۶مرداد ۱۳۶۹، برگی دیگر از تقویم انقلاب ورق خورد و یوم اللّه دیگری متولّد شد. ثانیه های انتظار به کندی می

گذشت. شهر به استقبال پرنده های مهاجر آمده بود که در سال های سخت هجران از وطن، بال و پر خود را

در زیر شکنجه های کفر شکسته بودند. البته هرچند جسم آنان دربند بود، ولی هیچ گاه روح و اندیشه

بلندشان تسخیر نشد و قلبشان به یاد دین و ایمان و آسمان وطن می تپید

آزادگان، مفاخر ایران خوش آمدید ارکان استقامت و ایمان خوش آمدید ای از قفس رهاشدگان، طائران قدس بر طَرْف این شکوفه گلستان خوش آمدید در بزم آسمانی عشّاق پاک باز ای لاله های دلکش و خندان خوش آمدید آغوش برگشوده به شوق شما وطن باری به این دیار شهیدان خوش آمدید یعقوب وار دیده ما شد زغم سفید در حج ما چو یوسف کنعان خوش آمدید