آمدم در پناه چشمانت

زائر هفت آسمان باشم

باقر علمِ آل پیغمبر

آمدم در کلاستان باشم

تو الفبای شیعه بودن را

صرف کردی و یادمان دادی

و به دنیای تیره از تردید

یک بغل عشق ارمغان دادی

با کلامی صمیمی و محکم

فقه تاریخ را بنا کردی

با زلال حدیث و تفسیرت

باورم را پر از خدا کردی

ای که در شهرِ مادری ، عمری

غربت از حرف هات پیدا بود

وقت دلواپسی توسل تو

یا الهی…به حق زهرا بود

تو چهل سال دیده ای هر روز

گریه ی بی امان بابا را

می گذشت از مقابل چشمت

روضه های مدام عاشورا

دیده ای با نگاه خون آلود

که غریبی ز صدر زین افتاد

و در آغوش خاکی گودال

ناگهان عرش بر زمین افتاد

گر چه از زهر ، خون جگر گشتی

تا سه روزی که ناله می کردی

بی گمان لحظه های آخر را

یاد طفل سه ساله می کردی