بسم الله…
آنان که عاشقند به دنبال دلبرند
هر جا که می روند تعلّق نمی برند
از آنچه که وبال ببینند خالی اند
عشاق روزگار سبکبال می پرند
پرواز می کنند به هر جا که جلوه ای است
گاهی ملائکند و گاهی کبوترند
دل را به دست هرکس و ناکس نمی دهند
دل داده قدیمی آل پیمبرند
آنان که عاشق علی و فاطمه شدند
مدیون خانواده ی موسی بن جعفرند
ما عاشقیم ، شیعه ی زهرا و حیدریم
ما شیعیان کشور موسی بن جعفریم
ری زاده ایم و مزرعه ی سبز گندمیم
هر صبح با حسین شما در تکلمیم
ما شیعه ولایت مولا – نسب نسب
سلمان پابرهنه ای از نسل چندمیم
گاهی میان خنده ی خورشید گریه ایم
گاهی میان گریه زهرا تبسمیم
همسایه ی حریم تو همسایه ی خداست
پس صد هزار شکر که همسایه ی قمیم
آنقدر عاشقان و بزرگان و عالمان
دلداده ی تواند که ما بین آن گمیم
ای دست گیر صبح قیامت سرم فدات
هم خانواده هم پدر و مادرم فدات
بالاتر از پریدن پرهاست بام تو
ماها نمی رسیم به شأن مقام تو
خم می شود تمامی دنیا برابرت
ای احترام آل عبا احترام تو
باید هزار بار نشست و بلند شد
وقتی که می رسند بزرگان به نام تو
این شأن توست حرمت تو ، احترام توست
گوید اگر “فداک ابوک” امام تو
آباد گشت قلب زمین زیر پای تو
آباد گشت مسجد دین با کلام تو
یعنی تمام هستی دین مال فاطمه است
یعنی تمام ملک زمین مال فاطمه است
تو آمدی که رحمت دنیای ما شوی
منجی تا قیامت کبرای ما شوی
ما مرده ایم و تو نفست مرده زنده کن
پس واجب است این که مسیحای ما شوی
تو خانمی و جلوه ی بالای هر سری
اصلا عجیب نیست که آقای ما شوی
تو آمدی که با برکات نسیمیت
روزی یا امام رضاهای ما شوی
اصلا قرار بود در ایران زمین ما
چون فاطمه بیایی و زهرای ما شوی
مهمان چند روزه ی ایران خوش آمدی
همشیره ی امام خراسان خوش آمدی
شهر تو آشیانه ی امن امام هاست
گلدسته ات مطاف شب و روز انبیاست
بانو قسم به پنجره های ضریح تو
این آستانه ای است که باب الرضای ماست
روی در حریم تو زیبا نوشته اند
” اینجا حریم دختر پیغمبر خداست
اینجا به احترام قدم نه – که از شرف
گیسوی حور و بال ملک فرش زیر پاست
اینجا مس تو را به نگاهی طلا کنند
تا اسم اعظم است چه حاجت به کیمیاست”
اینجا مدینه ی دگر آل فاطمه است
اینجا دل شکسته به دنبال فاطمه است
علی اکبر لطیفیان