احمد ایرانی نسب:
سپیده سر زد از بیت امام عسکری امشب

کرم می آید از سوی شما از هر دری امشب

ملائک گرم ذکر یا حسن هستند از ماتم

ولی روح پدر مشغول ذکر دیگری امشب

که ای جان پدر ، ای نور امیدم بیا بابا

که در روی تو میبینم جمال حیدری امشب

بیا ای منتقم چشم انتظارت حضرت زهراست

اجابت میشود گویا دعای مادری امشب

مگر تکرار میگردد به تو معراج پیغمبر

که حتی از پر جبریل هم بالاتری امشب

بیا که با قدم هایت بشر بیدار میگردد

بیا که بعثت پیغمبران تکرار میگردد

تداعی میکند لبخند تو لبخند زهرا را

جهانی چشم شد بیند مگر فرزند زهرا را

که او با ذوالفقار مرتضی از راه می آید

همان روزی که می بندد به سر سربند زهرا را

همه عالم شود دلداده ی روی درخشانش

که میبیند خدایا دلبر و دلبند زهرا را

تو در حصن دعای وان یکاد مادرت هستی

دگر چشمی نمیگیرد به تو ، این بند زهرا را

برای با شما بودن دلیل محکمی دارم

اگر باشی به روی زخم قلبم مرحمی دارم

برای دیدنت چشم همه غرق تماشا شد

زمین از قطره های اشک مشتاقانه دریا شد

چه رویی دلربا داری ، چه گیسویی رها داری

قیامت زودتر از موعدش این بار بر پا شد

شما صاحب زمان نه حضرت صاحب دلان هستی

که معنای حقیقی ولایت در تو معنا شد

چنان بنده نوازی میکنی کز مهر و احسانت

غلامی بر در این خانه از لطف تو آقا شد

خدا را شکر ماهم نوکر این آستان هستیم

که آقا شد هر آنکس نوکر فرزند زهرا شد

قلم بر دفترم چرخید نامت بر زبان آمد

کرامت کردی و بر پیکر این مرده جان آمد

محمود مربوبی:
فوج مَلَک دُور و بَرَش دارد نگارم

یک آسمان زیر پرش دارد نگارم

باید تمام عرشیان چاوش بخوانند

تاج ولایت بر سَرَش دارد نگارم

صبرش علی خویش حسن صبرش حسینی

خُلقی چو جدّ اطهرش دارد نگارم

نامی دِگر از حاتمِ طاعی نمانده است

از بس گدا در محضرش دارد نگارم

حتّی منِ پیمان شکن را هم دعا گوست

الحق که ارث از مادرش دارد نگارم

از اولّ غیبت به شیعه بوده معلوم

فکری برای آخرش دارد نگارم

وقتِ فرج شمشیر حیدر را به دستی

قرآن به دستِ دیگرش دارد نگارم

یعنی به سر فکر تقاص خون جدّ و

شش ماههِ طفلِ پرپرش دارد نگارم

کوری چشم دشمنان لطفی مداوم

بر این نظام و رهبرش دارد نگارم

ما در پیِ دیدارِ رویِ یار هستیم

از غَمزه ی چشمان او بیمار هستیم

وحید قاسمی :

عالم امکان سراسر نور شد

شیعه بعد از سالها مسرور شد

پور زهرا تاج برسر می نهد

بر همه آفاق فرمان می دهد

حکم تنفیذش رسیده از سما

نامه ای با مُهرو امضای خدا

می نشیند بر سریر عدل و داد

آخرین فرمانروای  ابرو باد

پادشاه کشور آیینه ها

تک سوار قصه ی آدینه ها

امپراتور زمین و آسمان

حُکمران سرزمین بی دلان

پهلوان نامی افسانه ها

تحت امرش لشگر پروانه ها

لشگری دارد بزرگ و بی بدیل

افسرانش نوح و موسی و خلیل

عرشیان و قدسیان فرمانبرش

مردمان مهربان کشورش

ساحران مصر مبهوت اند و مات

از نگاه نافذ و افسونگرش

ساقیان و می فروشان جملگی

مست لایعقل شدند از ساغرش

عالمان حوزه های علم عشق

درس ها آموختند از محضرش

نام های شاعران شیعه را

ثبت کرده ابتدای دفترش

خیمه ای سبز و محقر قصر او

پایتختش شهر سبز آرزو

خادمان بارگاهش اولیاء

کاتبان نامه هایش اوصیاء

یوسف مصری سفیر دولتش

پیر کنعان هم وزیر دولتش

در حریمش قدسیان هو می کشند

فطرس و جبریل جارو می کشند

خیمه اش دارالشفای خاکیان

قبله گاه اصلی افلاکیان

عطرسیب و یاس دارد خیمه اش

گرمی و احساس دارد خیمه اش

بیرق عباس پیش تخت او

تکیه گاه لحظه های سخت او

چادری خاکی درون گنجه اش

گوشواری سرخ بین پنجه اش

نیمه شبها عقده ها وا می کند

مخفیانه گنجه را وا می کند

بوسه باران می شود با شوروشین

گوهر انگشتر جدش حسین

منبع: حسینیه ، شعر شاعر