شعر مدح شیرخدا علی بن ابیطالب (ع)

دست خدا و «نفْس» پیمبر فقط علی است

شمشیر و شیر خالق اکبر فقط علی است

بعد از نبی به امر خداوند ذوالجلال

ما را امام و هادی و رهبر فقط علی است

دست خدا که با سر انگشت خویشتن

خورشید را نمود مسخر فقط علی است

بر آن دو تن که هر دو ز خیبر گریختند

اعلان کنید فاتح خیبر فقط علی است

این نام را مباد به دیگر کسان دهند

این حق حیدر است که حیدر فقط علی است

مردی که جان به دست، شب لیله المبیت

جای رسول خفت به بستر فقط علی است

ای تشنگان حشر به حق خدا قسم

باور کنید ساقی کوثر فقط علی است

مردی که در مهاجر و انصار از نخست

گردید با رسول برادر فقط علی است

دیوار کعبه سینه گشود از برای او

مولود بیت حضرت داور فقط علی است

نوزاد بیت و صاحب بیت و امیر بیت

مهمان بیت همره مادر فقط علی است

آن شیر کبریا که در ایام کودکی

از هم درید پیکر اژدر فقط علی است

روز احد به رغم تمام فراریان

یاری که گشت دور پیمبر فقط علی است

از منبر رسول خدا آید این ندا

بعد از رسول صاحب منبر فقط علی است

کس را چه زهره تا که شود کفو فاطمه

آنکس که شد به فاطمه شوهر فقط علی است

ممدوح «انّما» که خدا گفته در کتاب

گفتیم و گفته‌اند مکرر فقط علی است

در روز حشر پیشروِ ختم انبیا

صاحب علَم به عرصه ی محشر فقط علی است

شاهی که رخت کهنه به تن کرد و رخت نو

با دست خویش داد به قنبر فقط علی است

دست خدا که یک تنه در عرصه ی نبرد

بگرفت سر ز عمر دلاور فقط علی است

در فتح بدر و خیبر و در خندق و احد

بالله قسم امیر مظفّر فقط علی است

آن بت‌شکن که در حرم خاص کبریا

بگذاشت پا به دوش پیمبر فقط علی است

«الا علی» ندای خدا بود در احد

ممدوح این ندای منور فقط علی است

فرمود مصطفی که منم شهر علم و بس

این شهر علم را که منم، در فقط علی است

آن کو به کودکی به رسول خدا مدام

بودی انیس و مونس و یاور فقط علی است

گو صد خلیفه بعد پیمبر فقط علی است

آن را که حق نموده مقرر فقط علی است

«میثم» امیر خلق و رفیق فقیر شهر

در عالم وجود سراسر فقط علی است (*)

—————-

(*) بسم الله الرحمن الرحیم .. اَلحَمدُ للهِ الَّذی جَعَلنَا مِنَ المُتَمَسِّکِینَ بِوِلایَهِ مَولانا اَمیرِالمُؤمِنین عَلی بنِ اَبیطالِب وَ الاَئِمَّهِ المَعصومین عَلَیهِمُ السلام

خورشید درخشان ماه ذیحجه الحرام در حالی از پس پرده های روزگار تاریک غیبت امام عصر ارواحنافداه، تلألؤ و درخشش خود  را به جهانیان نشان می دهد که چهره پر فروغش روشن تر از روزهای قبل، نگاه ها را به خود معطوف می نماید و تشنگان فطرت را به دریای حقیقتی ابدی رهنمون می سازد. چرا که در دل این ماه ، دو حادثه مهم نهفته شده که تمامی دل ها بدان معطوف بوده که یکی مناسک حج و دیگری سرّ و باطن و حقیقت آن است.

 

ایامی که حاجیان در آن یک حرم را طواف می کنند ولی عارفان دو حرم را .هم حرم کبیر را و هم حرم صغیر را.

حرم کبیری که باطن و حقیقت حج است و آن مقام شامخ ولایت و شخصیت با عظمت اولین وصی خاتم پیامبران می باشد. ماه ذیحجه ماه تجلیل از خورشید ولایت در پرتو غدیر است.

از دیرباز مردمان در پی آن بودند که از شخصیت هایی که تاثیر بسزایی برمحیط واجتماع آنها داشتند ،چه از لحاظ سیاسی،اجتماعی،معنوی وعلمی تجلیل به عمل آورند. اغلب این شخصیت هایی که از آنها تجلیل به عمل می آورند اشخاصی هستند که برای بهبود وضعیت جامعه وجهان پیرامون خود عملی انجام داده اند. چه بسیار دانشمندانی که با علم خود نکته و یا سری از اسرار طبیعت را کشف نموده و سبب تحول جامعه و دنیای خویش گشته اند.چه بسیارند مردمانی که با شجاعت و قدرت خود در مقابل ظلم ایستادند وحق مظلومان را از ظالمان ستاندند.و چه بسیار اشخاصی که برای بقای دین جانفشانی کرده وجان خودرا ازفدا نموده ومردم ازآنها تجلیل به عمل آورده و نامشان در تاریخ ماندگار شده است.

حال سخن ما درباره شخصیت با عظمتی است که برای همیشه در تاریخ بشریت جاودان خواهد بود. همو که رسول خدا صلی الله علیه و آله او را باب مدینه العلم و کلید دار خزائن الهی معرفی نموده است و هیچ  اندیشمند و صاحب تفکری را یارای مقایسه با او نیست.

شخصیت بی همتایی که خاتم پیامبران در عظمت آن اقیانوس بیکران علوم الهی می فرماید: داناترین امت بعد ازمن علی است.و فراتر از آن نیز سخن فرمود: (اگر تمام آنچه که درباره علی (علیه السلام) نازل شده را بیان کنم قدم برهرجایی بگذارد،مردم خاک زیر پایش را به عنوان تبرک وشفا به آب ریخته و می نوشند).

براستی مولای ما امیرمومنان علی علیه السلام و خورشید درخشان ماه ذیحجه کیست؟! چگونه می توان دانشمندان  و متفکران را با معدن رحمت و کلیددار خزائن علم الهی  یعنی حضرت وصی مقایسه کرد؟! مقایسه خورشید غدیر با خفاشان تاریخ خود ظلم بزرگی است که در حق مولای عالم امیر مؤمنان علی علیه السلام روا داشته می شود.

سخنان فوق یاد آور جریان بانوی با عظمتی به نام حره ،دختر حلیمه سعدیه (خواهر رضاعی رسول رحمت) با حجاح بن یوسف ثقفی لعنت الله علیه است: هنگامی که حره دختر حلیمه سعدیه بر حجاج بن یوسف ثقفی وارد شد و در برابر او ایستاد، حجاج گفت: تو حره دختر حلیمه ی سعدیه هستی؟

حره گفت: هوشمندی از غیر مومن (تعجب است)! حجاج گفت: خدا تو را آورد، زیرا به من خبر رسیده که تو علی را از ابی بکر و عمر و عثمان برتر می دانی.

حره گفت: آنکه گفته : من علی را تنها از این چند نفر برتر می دانم دروغ گفته است.

حجاج گفت: بر چه کسان دیگری جز اینان برتری می دهی؟

گفت: بر آدم، نوح، لوط، ابراهیم، داوود، سلیمان و عیسی بن مریم.

حجاج گفت: وای بر تو، او را صحابه که برتری می دهی هیچ، هفت تن از پیامبران بزرگ را نیز بر آن می افزایی! اگر آنچه گفتی درست توضیح ندهی گردنت را می زنم.

حره گفت: من او را بر این پیامبران برتری نداده ام، بلکه خداست که برتری داده است. زیرا درباره آدم فرموده : « فعصی آدم ربه فغوی؛ آدم پروردگار خود را نافرمانی کرد پس گمراه و زیانبار گشت». ولی در حق علی علیه السلام فرموده است: «وکان سعیکم مشکورا؛ خدای متعال  کوشش شما را سپاس خواهد داشت».

حجاج گفت: آفرین ای حره او را به چه دلیل بر نوح و لوط برتری می دهی؟

حره گفت: خدای متعال  حضرتش را بر آن دو برتری داده، آنجا که فرموده: « ضرب الله مثلاً للذین کفروا امراه نوح و امراه لوط کانتا تحت عبدین من عبادنا صالحین فخانتا هما فلم یغنیا عنهما من الله شیئاً و قیل ادخلا النار مع الداخلین؛ خدای متعال  برای کافران مَثَل می زند زن نوح و زن لوط را که همسر دو تن از بندگان صالح ما بودند ولی به آن ها خیانت کردند وآن ها نیز نتوانستند عذاب خدا را از زنانشان باز دارند، و به آنان گفته شد: همراه دوزخیان به آتش درآیید».

اما علی بن ابی طالب با فرشتگان الهی زیر درخت سدره المنتهی قرار دارد و همسر او فاطمه زهرا دخت محمد  صلی الله علیه و آله است که رضای خدا در رضای او و خشم خدا در خشم اوست.

حجاج گفت: آفرین ای حره، او را به چه دلیل بر ابراهیم خلیل الرحمن برتری می دهی؟ گفت:  خدای متعال  او را بر وی برتری داده آنجا که فرموده است: «واذ قال ابراهیم رب ارنی کیف تحیی الموتی، قال اولم تؤمن ؟ قال بلی و لکن لیطمئن قلبی؛ و یاد آر آن گاه که ابراهیم گفت: پرورداگارا، به من بنما که چگونه مردگان را زنده می کنی، گفت: مگر باور نداری؟ گفت: چرا ولی می خواهم دلم آرام یابد».

اما مولای من امیرمؤمنان سخنی گفته است که احدی از مسلمانان درباره آن اختلاف ندارد، فرموده: «لو کشف الغطاء ما ازددت یقیناً؛ اگر همه ی پرده ها کنار رود به یقین من افزوده نگردد » و این سخنی است که هیچ کس پیش از او نگفته و کسی بعداز او نتواند گفت.

حجاج گفت: آفرین ای حره، او را به چه دلیل بر موسی کلیم الله برتری می دهی؟

حره گفت: خدای متعال می فرماید: «فخرج منها خائفا یترقب ؛ پس موسی از آن شهر با خوف و مراقبت بیرون رفت».

اما علی بن ابی طالب در بستر رسول خدا صلی الله علیه و اله خوابید و هرگز بیمی به خود راه نداد تا آنکه  خدای متعال  در حق او این ایه را نازل کرد: «و من الماس من یشری ابتغاء مرضات الله؛ و از مردم کس هست که در راه رضای خدا جانفشانی کند».

حجاج گفت: آفرین ای حره، او را به چه دلیل بر داوود و سلیمان علیه السلام برتری می دهی؟ حره گفت: خدای متعال او را بر آن دو برتری داده آنجا که فرموده: ای داوود ما تو را در زمین خلیفه ساختیم پس در میان مردم به حق داوری کن و از هوای نفس پیروی مکن که تو را از راه خدا گمراه می سازد . حجاج گفت: او در چه موارد داوری نمود؟

 

حره گفت: در میان دو مردی که یکی صاحب درخت انگور بود و دیگری صاحب گوسفند که گوسفندان وی در تاکستان او رفته و آنها را خوردند؛ آن گاه هر دو برای داوری نزد داوود علیه السلام  آمدند، داوود گفت: باید گوسفندان فروخته شوند و پول آن را خرج درختان انگور کنند تا درختان به حال اول باز گردد.

فرزندش (سلیمان) گفت: نه پدر جان، بلکه باید از شیر و پشم آن ها گرفت. خدای متعال  در این باره می فرماید: ما حکم واقعی را به سلیمان فهماندیم اما مولای ما امیرمؤمنان علی علیه السلام  فرمود: مرا از آنچه بر فراز عرش است بپرسید، مرا از آنچه که در زیر عرش است بپرسید، از من بپرسید پیش از آنکه مرا از دست بدهید و هنگامی که آن حضرت در جنگ خیبر بر رسول خدا صلی الله علیه و اله وارد شد، پیامبر صلی الله علیه و اله  به حاضران فرمود: «برترین، داناترن و داورترین شما علی علیه السلام است».

حجاج گفت: آفرین ای حره، او را به چه دلیل بر سلیمان برتری می دهی ؟

حره گفت: خدای متعال او را برتری داده آن جا که فرموده: «سلیمان گفت: خدای متعال! مرا بیامرز و به من سلطنتی بخش که احدی را پس از من نسزد ». اما مولای ما امیرمومنان علی علیه السلام فرمود: «ای دنیا، من تو را سه طلاقه کرده ام، مرا به تو نیازی نیست» و خدا درباره او این آیه فرستاد: «این سرای آخرت را برای کسانی قرار داده ایم که در زمین در جستجوی برتری و فساد نیستند».

حجاج گفت: آفرین ای حره، او را به چه دلیل بر عیسی بن مریم برتری دهی؟

حره  گفت: خدای متعال او را برتری داده آن جا که فرموده: خدای متعال در قیامت گوید: ای عیسی بن مریم، آیا تو به مردم گفتی که من و مادرم را به جای خدای یکتا به خدای گیرید؟ عیسی گوید: پاک خدایا، مرا نرسد که آنچه حق من نیست بگویم، اگر آن را گفته بودم تو می دانستی، زیرا تو از باطن من باخبری اما من از راز تو آگاه نیستم، که تو بسی دانای نهان هایی. من چیزی جز آنچه تو مرا فرمودی به آنان نگفتم».

در اینجا حضرت عیسی  علیه السلام آنان را مجازات نکرد و داوری را به روز قیامت تاخیر انداخت، اما علی بن ابی طالب علیه السلام  که وقتی فرقه ی نصیریه درباره او اعتقاد باطل کردند (نصیریه فرقه ای از غلات) افراطیان (هستند که معتقد به الوهیت ائمه معصومین اند) حضرت آنان را کشت و داوری درباره آن ها را به تأخیر نیفکند. این بود فضایل آن حضرت که با فضایل دیگران قابل قیاس نیست.

حجاج گفت: آفرین ای حره: از عهده ی پاسخ برآمدی، اگر پاسخ درست نمی دادی همان که گفتم می شد «گردنت را می زدم». آن گاه به او جایزه و صله ای داد و او را به نحو شایسته ای مرخص نمود. خدا حره را بیامرزد.

آری! اوّلین پیشوای مسلمانان، حضرت علی مرتضی علیه السلام با هیچ کس قابل قیاس نیست و همچون بحری بیکران است که تمام اندیشمندان و عالمان و نخبگان جهان حتی نتوانستند نمی از یم علوم الهی او را درک کنند و همچنان متحیر آن نقطه باء بسم الله الرحمن الرحیم هستند که در این بین شعرا شعرها سرودند و مهرویان در پی آن سرگردانند و حاجیان برگرد حریم زادگاهش در طوافند … آن خورشید درخشانی که خود را نقطه با ء بسم الله الرحمن الرحیم معرفی نموده جهانی در مقابل عظمتش خاضع و او نیز در مقابل خدای خود جبهه بر خاک می نهد و در مقابل پیامبرش خاشع  و فریاد بر می آورد : انا عبد من عبید محمد …

می بایست از متفکران دنیا، از غرب وشرق سؤال کرد که براستی چه سیاستمداری دردنیا مانند علی بن ابیطالب علیه السلام می شناسید؟!

چه سیاستمداری را میشناسید که مانند او، با آن عظمت الهی خویش، کودکان یتیم را بر پشت خود می نشاند و راه می برد تا مبادا درسیطره ی حکومتش کودکی احساس یتیمی کند؟! چه شخصیتی را می شناسید که درتمام طول حیاتش غذایش تکه ای نان خشک باشد ودر سه روز افطار خود وخانواده اش را به یتیم وفقیر واسیر قسمت نماید. چه سیاستمداری را می شناسید که پیراهنش پاره پاره و با زور وصله های زیاد بهم متصل شده باشد ؟!…

این ابر مرد تاریخی است که مظهر العجایب و ساسه العبادی می باشد که امام هادی علیه السلام در زیارت جامعه کبیره بدان اشاره فرموده اند.

درباره شخصیت امامی چون علی بن ابیطالب علیه السلام، عالم آل محمد علیهم السلام می فرمایند: الامام السحاب الماطر والغیث الهاطل والشمس المضیئه… امام ابری است بارنده، بارانی است شتابنده و خورشیدی است فروزنده … الامام الانیس الرفیق والوالد الشفیق والاخ الشقیق والام البره… امام همدم و رفیق، پدر مهربان، برادر دلسوز و مادر نیکو است …

رسول خاتم وسیدالمرسلین درباره شجاعت بی نظیر او می فرماید: به همانی که جانم دردست اوست. هرگز علی (علیه السلام) را به جبهه جنگ ندیدم جز اینکه دیدم جبرییل با هفتاد هزار فرشته درسمت راست، و دیدم میکاییل را باهفتاد هزار فرشته درسمت چپ اوست، وفرشته مرگ جلوی اوست، و ابری برسرش سایه کند تا پیروزی رسد.

ابر مردی که در واقعه لیله المبیت درجایگاه  خاتم پیامبران خفت تا جان او رادر برابر کفار نجات دهد. رشادت های او در جنگ خیبر دوست ودشمن را مبهوت شجاعت وقدرت خود نمود! و هنوز صدای” اَنَا الَّذی سَمَّتْنی اُمّی حَیدَرَه

“درگوش جهان می پیچد وجهان شاهد شجاعت ها بی نظیر حضرت اسدالله الغالب علی بن ابی طالب است و حقیقتاً چه کسی را می توان با آن اعجوبه جهان خلقت مقایسه کرد؟

شخصیت عظیم و بی مانندی که پیامبر رحمت او را صراط مستقیم معرفی کرد. و در جای دیگر در روز مباهله اورا نفس و جان خود دانست: فمن حاجک فیه من بعد ما جاءک من العلم فقل تعالوا ندع ابناءنا و ابناءکم و نساءنا و نساءکم و أنفسنا و انفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنه الله على الکاذبین. بر اساس اعتراف تمامی منابع معتبر نزد شیعه و سنی،آن نفسی که رسول الله صلی الله علیه وآله در روز مباهله باخود می برد سید المتقین وامام المؤمنین علی بن ابیطالب علیهما السلام بود. آن عبد صالحی که درمناجات مسجد کوفه در نهایت تواضع عبودیت و بندگی خویش را برخ عرشیان و فرشیان کشانید… آن بزرگ مردی که تا لحظات آخر عمر شریف خود بیاد یتیمان و بی پناهان بود و فریاد برآورد :الله الله فی الایتام…

آری!.به حقیقت اوصراط المستقیم،حبل الله المتین، باب مدینه العلم نبوی، نفس و جان رسول، همسر بتول، فاروق اعظم  و صدیق اکبر امت، أعلمُ الأمّه،  أقضَی الأمّه، أوّلُ مَن أسلَمَ، أوّلُ مَن صلّی، خیر البشر، امام المتّقین، سیّد المسلمین، یعسوب المؤمنین، عمود الدین، أمیر المؤمنین علی بن ابیطالب علیهماالسلام است وهیچ کس جز او لایق وصایت و ولایت نیست و از اینرو پیغمبر خدا در روز غدیر خم او را جانشین و برادر و پیشوای تمام مؤمنین بعد ازخود معرفی نمود و فرمود: (من کنت مولاه فهذا علی مولا).

غدیر روزی است که خدای متعال بر تمام انبیای الهی منت گذاشت چنانکه می فرماید: توبه حضرت آدم علیه السلام در آن پذیرفته شد، حضرت ا براهیم  علیه السلام از آتش نجات یافت موسای کلیم علیه السلام هارون را به امر الهی وصی وجانشین خود ساخت عیسی بن مریم علیه السلام اعلان نمود شمعون وصی اوست وکشتی نوح علیه السلام بر جودی آرام گرفت و بالاتر از آن، در روز غدیر ندای اشهد ان علی ولی الله بر تمامی عوالم هستی طنین انداز شد و خدای متعال حجت و نعمت خود را بر همگان تمام کرد.

حال ادیان و مذاهبی که خود معترف به برتری و حقانیت مولای عالم امیرمومنان علی علیه السلام هستند بیایند از فرصت بوجود آمده ی ایام ذیحجه و دهه فرخنده غدیر استفاده کنند و کمی بیشتر در تبعیت از امام و مقتدای خود تجدید نظر و تامل کنند. والعاقبه لاهل التقوی والیقین.

به نقل از : شیعه آنلاین ،  ادیان نیوز