ای بوسه گاه جن و ملک، خاک پای تو
جان تمام عالم خاکی فدای تو
ای اختر سپهر ولایت، که تا ابد
عالم منور است به نور لقای تو
از شهریار کشور دانش، که در جهان
نشناخت کس مقام تو را جز خدای تو
ای ریزه خوار سفره علمت جهانیان
خورشیید علم، کرده طلوع از سرای تو
ای باقر العلوم که هنگام مکرمت
باشد هزار حاتم طایی گدای تو
پنجم ولی و حجت خلاق عالمی
لوح دل است مهر به مهر و ولای تو
در عرصه وجود نهی قبل از آنکه پای
داده سلام احمد مرسل برای تو
هر کس تورا شناخت، دل از دیگری برید
بیگانه گشت با همه کس، آشنای تو
چندین هزار عالم و دانشور فقیه
آمد برون ز مکتب و دانشسرای تو
آن پیر سالخورده راهب تو را چو دید
اسلام پیشه کرده و شد مبتلای تو
خوان طعام، آور از بهر میهمان
از حجره تهی ید قدرت نمای تو
یک عمر سوخت قلب تو از کینه هشام
آن دشمن سیاه دل بی حیای تو
تنها نه در عزای تو چشم بشر گریست
آن دشمن سیاه دل بی حیای تو
ای خفته همچو گنج، به ویرانه بقیع
پر می‏ زند کبوتر دل، در هوای تو
در را به روی امت اسلام بسته‏ اند
آن گمرهان که بی خبرند از صفای تو
یابن الحسن گشوده نگردد به روی خلق
این در مگر به پنجه مشکل گشای تو
فولادی است پیر غلام شکسته دل
چشم امید بسته، به لطف و عطای تو